Á þriðjudaginn fór ég til Washington D.C. til að taka þátt í Fulbright ráðstefnu. Ráðstefnan var um Civic Engagement svo ég get nú ekki sagt að þetta hafi verið neitt tengt því sem ég er að læra. Nú veit ég hins vegar heilmikið um kosningakerfi Bandaríkjanna, hvernig þeir reyna að hafa gegnsæi í öllu, hin mismunandi samtök sem reyna að hafa áhrif á þingmennina, lobbyista og hvað okkar kynslóð telur sig einstaka en nennir ekki að kjósa (Í e-rri könnun sem var gerð kom í ljós að þessi kynslóð er líklegri til að reyna að hafa áhrif á hvað aðrir kjósa en að mæta sjálf á kjörstað!. En kannski öllu framar fékk ég að skoða borgina og kynnast helling af fólki frá 80 mismunandi löndum (og sumum sem ég verð að játa að ég vissi ekki einu sinni hvar voru, úbs;)). Vá hvað ég vildi að ég gæti gert e-ð svona oftar!
Ég tók næturflug og lenti því á miðvikudag í D.C. og alveg nokkrum tímum áður en ég átti að mæta. Bryan sem er með mér í verkfræði hérna en er þaðan benti mér á að fara í Georgetown að versla og labba meðfram canalnum svo ég náttúrulega gerði það. Svo skemmtilega vildi til að þar var einmitt HogM búð:) Þar sem þær eru ekki til í Californiu hálf trylltist ég í búðinn og keypti náttúrulega allt of mikið:)
Dagarnir voru fullskipaðir frá morgni til kvölds svo ég ætla nú ekki að fara í alla liði;) Tvennt (af skipulögðu dagskrárliðunum) stóð upp úr. Við fórum í highschool og áttum að kynna landið okkar. Það var bæði gaman að kynnast krökkunum og læra um lönd hinna krakkanna (Kambódíu, Dóminíska lýðveldið, Perú og Pakistan). Nú svo var okkur boðið í mat til fólks í nágrenninu. Ég og Femka frá Hollandi (sem er að læra söng og syngur alveg eins og Norah Jones!) lentum hjá ótrúlega fínu fólki, Judy og Dan. Hann var lobbyisti og fyrrum sjónvarpsmaður (þið hefðuð átt að heyra röddina hans) og hún þjálfar sendiherra og maka (í hverju hef ég ekki hugmynd;)) og þau ákváðu að bjóða íslenska sendiherranum í mat! Margt mjög sérstakt gerðist þar eins og allir þurftu að fara með borðbæn og það fyrsta sem ég fékk að vita um manninn reyndar á eftir nafni var að hann væri rebublikani en djúsíari sögur fást á msn;)
Það var bara eitt á allri ráðstefnunni sem ég þoldi alls ekki. Maður úr evangelísku kirkjusamtökunum kom og sagði hvernig samtökin hefðu áhrif á þingið. Ég hef ekkert á móti að fólk sé trúað, hvaða trú sem um ræðir, en það fer óstjórnlega í taugarnar á mér þegar fólk reynir að troða trúnni sinni upp á aðra eða reynir að stjórna fólki með trú! Þessi karl talaði eins og bandarískur prestur (Omega), sagði dæmisögur sem aðeins var hægt að draga eina "rétta" ályktun af (en settar fram eins og við gætum komist að okkar eigin) og svo rétti hann oft hendur upp í loft og sagði "the power from above". Nú svo sat e-r fyrir aftan mig sem sagði í sí og æ (og í fúlustu alvöru) "Amen, Amen". Á tímabili var ég ekki viss hvað ég hefði komið mér í:S
Í þessari ferð kom mjög vel í ljós hvað Ísland er fáránlega lítið. Ég hitti Ingrid frá Noregi sem þekkir Mæju vinkonu Aspar og Ingu, Hönnu frá Þýskalandi sem þekkir Adda Hjartar og svo hitti ég Pálu sem þekkir Þórhildi. Skemmtileg tilviljun.
Nú þegar átti að fara heim kom náttúrulega "snowstorm" og það var þriggja tíma seinkun á flugvélinni minni. Ég var hins vegar mjög heppin því flestum flugum var aflýst en ég verð nú bara að segja að þetta var sko enginn snjóstormur. Í fyrsta lagi var blanka logn og svo var kannski 5cm snjór (slyddusnjór) og sól, bara ótrúlega fallegt veður! Veðrið var nú samt verra eftir því sem norðar dróg en það væri sko aldrei flogið á Íslandi ef þetta væri standardinn.
Washington Circle i "snowstorm":)
En nóg um það og eitt er víst að ég þarf að fara til D.C. aftur því ég á sko eftir að sjá helling þar.
